• Ster_Tiguana_Hybrid_1300x260px-1-
  • Ster_Tiguana_1300x260px-1-_-1-

Aktualności

Walczymy o właściwe oznakowanie miejsc w strefie płatnego parkowania. Wystąpiliśmy o zmianę zapisów  w uchwale Rady Miejskiej

Walczymy o właściwe oznakowanie miejsc w strefie płatnego parkowania. Wystąpiliśmy o zmianę zapisów w uchwale Rady Miejskiej

24 lipca 2016

 

Miejski Zarząd Dróg i Komunikacji w Radomiu powołuje się na uchwałę nr 180/2015 Rady Miejskiej w Radomiu przy pobieraniu opłat za postój pojazdów samochodowych w Strefie Płatnego Parkowania Niestrzeżonego. Tyle, że w świetle przepisów zapisy w niej są niezgodne z prawem. Wystąpiliśmy o reasumpcję, czyli poprawki, w uchwale.

 

Kontynuujemy cykl artykułów zmierzający do właściwego oznakowania miejsc postojowych dla pojazdów samochodowych w radomskiej SPPN i pobierania opłat zgodnie z prawem. Przedstawiliśmy m.in. wyroki sądów – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, opinię niezależnej kancelarii prawnej z Gdańska – przesłał ją nam Redaktor Marcin Lange z Dziennika Bałtyckiego.

 

Wniosek o zmianę zapisów

Pod koniec czerwca złożyliśmy pismo do Biura Rady Miejskiej, z wiadomością do Radosława Witkowskiego prezydenta Radomia, o zmianę zapisu “Uchwały nr 180/2015 Rady Miejskiej w Radomiu z dnia 31.08.2015 r. w sprawie ustalenia Strefy Płatnego Parkowania, wysokości stawek opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w Strefie, wysokości opłaty dodatkowej oraz określenia sposobu pobierania tych opłat w mieście Radom”. Wnieśliśmy o wykreślenie w § 1 ust. 3 i jednocześnie zmianę zapisu w § 1 ust. 2 o brzmienie:

“Opłata za parkowanie pojazdów samochodowych w SPPN obowiązuje w wyznaczonym miejscu, w dni robocze od poniedziałku do piątku, w godzinach od 8:00 do 16:00”.

 

Przytaczamy uzasadnienie i podstawy prawne w dużym fragmencie.

“(…) W dniu 31 sierpnia 2015 roku Rada Miejska Radomia podjęła uchwałę nr 180/2015w sprawie ustalenia Strefy Płatnego Parkowania, wysokości stawek opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w Strefie, wysokości opłaty dodatkowej oraz określenia sposobu pobierania tych opłat w mieście Radom.

W podstawie prawnej wskazano art. 18 ust. 2 pkt. 15, art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U.z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) oraz art. 13 ust. 1 pkt. 1, art. 13b i art. 13f ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.).

Powyższa uchwała jest niezgodna z obowiązującymi przepisami.

 

Wskazać w pierwszej kolejności należy, że przyjęty zapis stanowi wykroczenie poza określoną w art. 13b ust. 3 i 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 460 z późn. zm.) delegację ustawową dla rady gminy do podjęcia przedmiotowej uchwały. Delegacja ta obejmuje bowiem wyłącznie ustalenie strefy płatnego parkowania oraz uregulowanie kwestii związanych z wysokością opłaty za postój pojazdów i sposobem jej pobierania. Zdefiniowanie płatnego miejsca postojowego przez określenie, że obejmuje ono obszar całej strefy płatnego parkowania poza tę delegację wykracza. Jednocześnie poprzez przyjęcie kwestionowanego zapisu Rada Miejska Radomia wkroczyła w uprawnienie organu właściwego do zarządzania ruchem na drogach do wyznaczenia w strefie płatnego parkowania miejsc przeznaczonych na postój pojazdów (zob. art. 13b ust. 6 pkt 1 ustawy o drogach publicznych) (…).

Przyjmując postanowienie zawarte w § 1 ust. 3 uchwały, Rada Miejska Radomia naruszyła także art. 13b ust. 1 w zw. art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych. Zgodnie z tymi przepisami opłatę za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania pobiera się za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo. Z przywołanych przepisów wynika, że osoby korzystające z dróg publicznych mają obowiązek ponoszenia określonej w nich daniny pieniężnej według ściśle określonych reguł, tj., po pierwsze, na wyznaczonym przestrzennie obszarze, zaś po drugie – w ramach tego obszaru (przestrzeni) wyłącznie na wyznaczonych miejscach, we wskazanych dniach roboczych, we wskazanych godzinach lub przez całą dobę. Tak więc, w celu pobierania opłaty za parkowanie w strefie płatnego parkowania, gmina musi w strefie tej wyznaczyć odpowiednie miejsca. Nie jest tym samym dopuszczalne uznanie za wyznaczone (płatne) miejsce, terenu całej strefy płatnego parkowania, jak to uczyniła Rada Miejska Radomia w kwestionowanym zapisie uchwały.

Potwierdzają to wyroki sądowe dotyczące podobnych uchwał rad samorządów w innych miastach.

 

Kwestionowany zapis narusza także przepis pkt 5.2.50 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach (Dz. U. Nr 220, poz. 2181 z późn zm.). Zgodnie z przywołanym przepisem in fine : „w strefie oznakowanej znakiem D-44 miejsca dla postoju pojazdu samochodowego wyznacza się znakami pionowymi określonymi w pkt 5.2.18 oraz znakami poziomymi określonymi w załączniku nr 2 do rozporządzenia w: pkt 5.2.4, pkt 5.2.5, pkt 5.2.6 i pkt 5.2.9.2‿. Z przepisu tego wynika, że właściwy organ, niezależnie od oznaczenia strefy płatnego parkowania znakiem D-44, wyznacza również odpowiednimi znakami miejsca dla postoju pojazdu samochodowego. Z postanowienia § 1 ust. 3 uchwały Rady Miejskiej Radomia wyprowadzić należy natomiast wniosek, że indywidualnych miejsc postojowych nie wyznacza się.

 

O tym, że w strefach płatnego parkowania niestrzeżonego muszą być wyznaczone miejsca do parkowania pojazdów wypowiedział się m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy. Wyrokiem z 2013 r. dot. strefy płatnego parkowania w Bydgoszczy, po rozpoznaniu skargi Rzecznika Praw Obywatelskich, stwierdził nieważność przepisu Regulaminu Strefy Płatnego Parkowania w Bydgoszczy, który nakładał na kierowców obowiązek wnoszenia opłat za parkowanie w każdym miejscu  strefy płatnego parkowania:

“(…) Zaskarżony przepis prawa miejscowego był niezgodny z art. 13b ust. 1 ustawy o drogach publicznych, który stanowi, że opłatę za parkowanie pobiera się za parowanie pojazdów samochodowych w strefie  płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo (…)”.

W wyznaczonym miejscu, a nie jak stanowi zapis wspomnianej Uchwały nr 180/2015 Rady Miejskiej Radomia z dnia 31.08.2015 r. “(…) w każdym miejscu SPPN, w całym pasie drogowym danej ulicy (…).

 

O miejscach wyznaczonych i pobieraniu opłat mówi również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 10 grudnia 2015 r. dotyczący zapisu uchwały innego samorządu odnośnie ustalenia strefy płatnego parkowania niestrzeżonego i pobierania opłat za parkowanie w niej pojazdów samochodowych.

Fragment: “(…) Wprowadzając powyższy zapis do przepisu art. 13b ust. 1 ustawy o drogach publicznych ustawodawca postanowił, że opłata za postój w strefie płatnego parkowania może być pobierana wówczas, gdy postój pojazdu samochodowego realizowany jest w miejscu wyznaczonym do parkowania. Przyjąć przy tym należy, że postój pojazdu mieści się w zakresie treściowym parkowanie pojazdu (por. wyrok TK z 27 stycznia 2004 r., P9/03). Tym samym wyłączona jest możliwość pobierania opłaty za postój w innym niż wyznaczone miejsce. Nie jest przy tym dopuszczalne (…) uznanie za wyznaczone miejsce terenu całej strefy płatnego parkowania. Gdyby bowiem przyjąć (…) że taka możliwość istnieje, to wówczas analizowany przepis powinien mieć brzmienie “Opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, pobiera się za postój pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo”. Skoro jednak ustawodawca zawarł w przepisie zwrot “w wyznaczonym miejscu”, to należy mu nadać określoną treść normatywną, a nie pomijać w procesie wykładni.

Powyższe rozumienie przepisu art. 13b ust. 1 ustawy o drogach publicznych prezentowane jest również w piśmiennictwie. W komentarzu do art. 13b ust. 1 ustawy o drogach publicznych (R. Strachowska, Ustawa o drogach publicznych. Komentarz, ABC 2012) wyrażono pogląd, iż opłatę za parkowanie w strefie płatnej można pobierać tylko w wyznaczonym miejscu, w określonych godzinach lub całodobowo, lecz wyłącznie w określone dni robocze, a nie w niedziele i święta.

Również zmiany w przepisach wykonawczych, wprowadzające z 14 lutego 2014 r. obowiązek wyznaczania miejsc dla postoju pojazdu samochodowego określonymi znakami pionowymi i poziomymi, potwierdzają prezentowany kierunek wykładni. Wprawdzie rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 22 września 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach, zostało wydane na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym, czyli jest aktem wykonawczym do innej ustawy, ale niewątpliwie przepisy ustawy o drogach publicznych i ustawy Prawo o ruchu drogowym należą do tej części systemu prawa, która jest związana z materią organizacji ruchu drogowego. Celem tych zmian jest niewątpliwie uporządkowanie ładu w strefie płatnego parkowania, tak aby nie było jakiejkolwiek niepewności za parkowanie w jakim miejscu organ jest uprawniony pobierać opłaty. Wprowadzone zmiany usunęły, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, wszelkie mogące powstawać wątpliwości interpretacyjne (…)”.

 

Przedstawiam również opinię niezależnej kancelarii prawnej Nowosielski Gotkowicz i Partnerzy – Adwokaci i Radcy Prawni z Gdańska odnoszącą się do identycznego zapisu uchwały Rady Miejskiej Gdyni w sprawie ustalenia strefy płatnego parkowania i pobierania opłat za parkowanie pojazdów samochodowych. Opinię przesłał Redaktor Marcin Lange z Dziennika Bałtyckiego, który zajmował się identycznym problemem i wyjaśnieniem sprawy właściwego oznakowania miejsc postojowych w strefie płatnego parkowania niestrzeżonego w Trójmieście: Gdańsku, Gdyni i Sopocie.

“(…) Zgodnie z obowiązującymi przepisami “wyznaczone miejsca” parkingowe powinny jednocześnie posiadać oznakowanie pionowe, jak i poziome. Prawo o ruchu drogowym formułuje generalną normę, czyli samą możliwość postoju pojazdów (art. 46 i 47). Nie rozwija szczegółów tego zagadnienia, a więc konieczne jest zastosowania bardziej precyzyjnych regulacji, czyli wynikających z rozporządzenia sposobów oznaczenia miejsc parkingowych zarówno znakami pionowymi, jak i poziomymi. Ustawa o drogach publicznych wprowadza natomiast normę umożliwiającą pobór opłat za parkowanie (art. 13 ust. 1 pkt 1 oraz art. 13b ust. 1 i 6), co nie jest bezpośrednio przedmiotem regulacji ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Chociaż rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach (kluczowe w tej sprawie) jest aktem wykonawczym do ustawy Prawo o ruchu drogowym, natomiast możliwość poboru opłat w strefie płatnego parkowania przewidziana w ustawie o drogach publicznych, akty te nie mogą być interpretowane w rozłączeniu.

Podsumowując – obie ustawy mają różny zakres przedmiotowy. Prawo o ruchu drogowym i jego akty wykonawcze ustalają zasady postoju pojazdów, natomiast ustawa o drogach publicznych wprowadza możliwość poboru opłat za parkowanie. Nie ma uzasadnienia powoływanie się tylko na jedną z tych ustaw, gdyż są to dwa równorzędne akty prawne, które łącznie tworzą spójną regulację prawną.

Podkreślić trzeba, że normy te nakładają na jednostki obowiązki, czyli konieczność uiszczenia opłaty za parkowanie, a zatem należy interpretować je ściśle – skoro rozporządzenie wymaga jednocześnie oznaczenia pionowego i poziomego, to brak któregokolwiek z nich sprawia, że obowiązek jeszcze nie powstał.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, który zapadł 10.12.2015 w zbliżonym stanie faktycznym, wiąże co prawda tylko w konkretnej sprawie, niemniej jednak władza publiczna nie powinna świadomie ignorować wypływającej z niego treści. Wynika z niego, że zdefiniowanie płatnego miejsca postojowego przez określenie, że obejmuje ono obszar całej strefy płatnego parkowania, nie jest dopuszczalne, a więc miejsca powinny być oznaczone znakami pionowymi oraz poziomymi.

Odnosząc się do skutków pobrania przez Gminę opłat za parkowanie w przypadku niewystarczającego oznakowania miejsc, mamy do czynienia z bezpodstawnym wzbogaceniem. Dopóki Gmina nie oznakuje w sposób prawidłowy wyznaczonych miejsc parkingowych, nie ma podstaw prawnych do nałożenia opłat dodatkowych. Wiąże się to z obowiązkiem ich zwrotu wraz z ustawowymi odsetkami od momentu wezwania do zwrotu do dnia zapłaty. Uznać też można, że opłaty były uiszczone w celu uniknięcia przymusu administracyjnego, a zatem Gmina nie może uniknąć obowiązku ich zwrotu, nawet gdy osoba wiedziała, że Gmina nie ma formalnych podstaw do nakładania opłat (…)”.

 

Reasumując, wnoszę o podjęcie działań uregulowania pobierania zgodnie z prawem opłat za postój pojazdów samochodowych w SPPN, czyli nie na całym obszarze SPPN, a jedynie za postój pojazdów samochodowych w wyznaczonych miejscach – znakami pionowymi i oznakowaniem poziomym. Jednocześnie, wnoszę o natychmiastowe podjęcie działań zaniechania pobierania opłat parkingowych za postój pojazdów samochodowych w tych miejscach SPPN, które nie są oznakowane zgodnie z przywołanymi przepisami poprzez, np. zakrycie folią parkomatów oraz wystawiania przez kontrolerów MZDiK wezwań do zapłaty opłaty dodatkowej.

Roman Furciński, fot. Roman Furciński

Zgłoś info!

Zauważyłeś utrudnienia na drogach?
Poinformuj nas sms-em lub mailem!

603 216 702 redakcja@radommoto.pl

Może Cię zainteresować:

  • Logo Jobsora

Kontakt